Απόδραση στην Έδεσσα με τους φημισμένους καταρράκτες
Είναι διάσημη για τους καταρράκτες της και κάθε χρόνο συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες που καταφθάνουν σε αυτή για να απολαύσουν από κοντά το μεγαλείο της φύσης. Και όχι μόνο, αφού η Έδεσσα έχει πολλά να προσφέρει στον επισκέπτη.
Η «υδάτινη πόλη», όπως την αποκαλούν, φημίζεται και για το βιομηχανικό παρελθόν της. Εξάλλου, το νερό στην Έδεσσα αξιοποιήθηκε κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα, τροφοδοτώντας κλωστοϋφαντουργίες, νηματουργεία, εριουργεία, κανναβουργεία, εκκοκιστήρια βαμβακιού και εργοστάσια ταπητουργίας. Γι’ αυτό και η επίσκεψη σε αυτήν είναι και ένα ταξίδι στο παρελθόν της πόλης που μπορείτε να κάνετε μέσω των μουσείων της, όπως το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Έδεσσας, στο Βαρόσι, την παλιά πόλη, και ασφαλώς το Υπαίθριο Μουσείο Νερού, μέσα στο πάρκο των καταρρακτών.
Αυτό είναι και το πιο φημισμένο αξιοθέατο της πόλης, το πάρκο που οι ντόπιοι αποκαλούν «φρύδι της πόλης», το πάρκο με τους καταρράκτες. Οι δύο από τους καταρράκτες είναι επισκέψιμοι και τα νερά τους προέρχονται από τις πηγές του υγροτόπου Άγρα-Βρυτών-Νησίου, οι οποίες τροφοδοτούνται από τα χιόνια του Καϊμακτσαλάν. Ο μεγάλος καταρράκτης, γνωστός ως Εδεσσαίος, έχει ύψος 70 μέτρα, ενώ ο διπλός καταρράκτης είναι διπλάσιος σε μήκος και χωρίζεται σε δύο μέρη.
Μετά τους καταρράκτες, ακολουθήστε τη σηματοδοτημένη διαδρομή που αρχικά διασχίζει το πάρκο με τα αιωνόβια πλατάνια και τα πολλά νερά. Θα κινηθείτε νοτιοδυτικά στην πάλαι ποτέ βιομηχανική υδροκίνητη ζώνη της Έδεσσας, μοναδική του είδους στην Ελλάδα. Πρόκειται για το υπαίθριο Μουσείο Νερού που μετά τα τέλη του 19ου αιώνα, λόγω των έντονων κλίσεων του εδάφους και της αφθονίας των νερών, λειτουργούσαν πολλές μονάδες υδροκίνησης. Και μπορεί οι μηχανές του να έχουν «σωπάσει» εδώ και δεκαετίες, όμως τα περισσότερα συγκροτήματα έχουν αναπαλαιωθεί και αξιοποιηθεί για πολιτιστικούς και άλλους λόγους.
Από τα πιο σημαντικά εναπομείναντα αρχοντικά που αξίζει κανείς να επισκεφθεί, είναι η οικία Γιούσμη, το αρχοντικό Βαλάσα του 1841, η οικία Σκίπη-Φράγκου του 19ου αιώνα και η οικία Τσάμη, μακέτα της οποίας φιλοξενείται στο Εθνολογικό Λαογραφικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Στα αδιαμφισβήτητα ατού της συνοικίας, η απεριόριστη θέα προς την εύφορη πεδιάδα της Κεντρικής Μακεδονίας.
